Om deze bestanden te kunnen lezen, heeft u Adobe Acrobat Reader nodig. U kunt deze software gratis downloaden.

getacro
 


3 x 3 = 9

Werkzaam in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, maar ook als schoolarts ben ik zeer geïnteresseerd in ontwikkeling. Wat is ontwikkeling, hoe gaat dat , bijvoorbeeld bij het kleine kind in zijn werk, wat is er nodig voor een gezonde ontwikkeling en waartoe leidt het? Wat je in elk geval van te voren al kunt zeggen is, dat ontwikkeling ertoe moet leiden dat iemand wordt wat hij of zij kan zijn, dat je aan jezelf toe komt, een individu. Vandaag hebben we het daarom over onze kleine kinderen, die aan het begin van hun leven staan.


De diagnose voorbij

Wij worden als huisarts toenemend geconfronteerd met patiënten die ons ervan willen overtuigen dat zij behept zijn met een of ander modern ziektebeeld. Die zijn er overigens in een groeiend aantal. Te denken valt aan whiplash, hypoglycaemie, kleurstofallergie, ME, PVS, PMS, fibromyalgie, HPU, postcommotioneel syndroom of RSI.


Van harte!

Geneeskunde is een modieuze bezigheid. Trends en stromingen regeren de richting waarin de wetenschap zich beweegt. Dat is altijd al zo geweest en dat zal ook niet meer veranderen ook. Heden ten dage draait alles in het medisch bedrijf om genen, DNA en moleculaire biologie. In de huisartsgeneeskunde heerst zo momenteel het begrip “evidence based medicine”, wat zoveel betekent dat je als huisarts therapeutisch alleen dat doet of voorschrijft waar “harde”’, wetenschappelijke bewijzen voor zijn. Een beetje cynische dokter kan, evidence based werkend, de hele dag met zijn armen over elkaar, zijn patiënten afpoeieren. Er is niet zoveel “evidence”!


Het offeren zit ons in het bloed

Het is een echte uitdaging om over offeren na te denken, zonder er subjectief bij betrokken te raken. Offeren krijgt snel een negatieve bijklank, in de zin dat er iets wordt afgepakt en niet meer beschikbaar is voor degene die het heeft geofferd. Iemand offert zijn leven voor zijn vaderland en een moeder offert haar laatste boterham voor haar hongerige kind. Enerzijds voelt dat aan als een mooi gebaar, maar het gevoel van verlies is er toch onlosmakelijk mee verbonden. In elk geval raakt iemand in het proces van offeren iets kwijt.


Wilt u mijn longen hebben?

Minister Borst is tot de onthutsende ontdekking gekomen dat haar wet op de orgaandonatie een enorme mislukking is geworden. Nu zou deze minister wel gewend moeten zijn aan mislukkingen- de gezondheidszorg is er onder haar bezielende leiding niet echt beter op geworden- maar deze mislukking verdient toch wel enige aandacht.


Een allergisch kind rebelleert tegen het moderne leven.

Een toenemend aantal kleine kinderen heeft allergische klachten, of liever gezegd: reageert overgevoelig op ogenschijnlijk normale prikkels. Zij verdragen geen melk, noten of eieren meer en krijgen er eczeem, astma of diarree van. Wat is er zo bijzonder aan melk dat je daar zo extreem op reageert en waarom gaat het hierbij om steeds meer kinderen? De officiële wetenschap bevestigt de toename van allergie, die niet alleen onder kinderen meer voorkomt overigens, maar heeft er geen verklaring voor. Voor zover er onderzoek gedaan wordt, richt dit zich vooral op nieuwe geneesmiddelen die minder bijwerkingen vertonen en op steeds jongere leeftijd kunnen worden toegediend.


Roken

In doktersland is preventie een hot item. Je bent modern en goed bij de les wanneer je bij al je patiënten van boven de veertig jaar de zogenaamde risicofactoren inventariseert: stress, hoge bloeddruk, cholesterol, hart- en vaatziektes in de familie, overgewicht en, niet te vergeten, het roken. Vooral dat laatste punt is heel interessant, want, terwijl je het als dokter nog wel voor elkaar krijgt om mensen meer te laten bewegen en wat af te laten vallen door verstandig te eten, is het bijna onmogelijk om iemand met roken te laten stoppen.


Het postmoderne opvoeden: hoe overleeft mijn kind het inenten.

Weinig discussies overleven zo goed de veranderende tijden als die rond het wel of niet inenten tegen kinderziektes. Terwijl de overheid rustig doorgaat met het tegen steeds meer ziektes inenten is er een vaste kern van weigeraars tegen een of meer van de prikken die de overheid kosteloos via de consultatiebureaus aanbiedt. De voors en tegens zijn eigenlijk al de jaren van strijd hetzelfde gebleven. De overheid wil geen zieke kinderen om sociaaleconomische redenen en wil zoveel mogelijk ziektes de wereld uit helpen en de tegenstanders van inenten, de “kritische prikkers”, zien allerlei gevaren van het inbrengen van entstof, hebben religieuze bezwaren of vinden dat ziek zijn voor hun kinderen een bepaalde betekenis heeft.


Wordt u al geholpen?

Alles draait in ” de zorg” om hulpverlening. Dat lijkt een voor de hand liggende constatering, tot je je gaat afvragen wat de inhoud en de reikwijdte van die hulp is. Wordt er wel eens iemand geholpen en waarmee dan. Wat is echte hulp?


Lichamelijke ontwikkelingsproblematiek bij kinderen

Kinderen zijn anders ziek dan volwassenen. Als je aan het doormaken van een ziekte zin en betekenis wilt geven, dan zou je kunnen zeggen dat de ziektes van het kinderleven een andere bedoeling hebben en het kind in zijn ontwikkeling op een andere manier kunnen helpen, dan dat ze dat in het volwassen leven doen. Het belangrijkste doel van het kinderleven is opgroeien en het kind lichamelijk, psychisch en sociaal een vaste plek in de wereld geven, zodat een veilige en comfortabele uitvalsbasis ontstaat die het mogelijk maakt om op aarde een zinvolle biografie te ontplooien. Het kinderleven is expansief, dat wil zeggen gericht op groter, meer, gedifferentieerder, en dat alles doortrokken van een persoonlijke toets. Het gaat het kind niet om zomaar een lichaam, zomaar een psychisch-emotioneel leven of een levensloop als elk ander willekeurig individu. Elk kind is vanaf zijn geboorte, zo niet zijn conceptie, op zoek naar zijn eigen identiteit om een eigen ontwikkelingsweg te gaan.

.